ایام گل یاس
دیدی زده بالای دری پرچم زهرا
بی اذن مشو وارد بزم غم زهرا
ایام، تعلق به گل یاس گرفته
افراشته بنگر همه جا پرچم زهرا
بر سینه ی زخمی و شکسته پی تسکین
جز اشک محبان نبود مرهم زهرا
پیدا نکند لولو و مرجان بهشتی
هرکس نشود غرق مگر در یم زهرا
خواهی عرق شرم نریزی به قیامت
درنوکری اینجا مگذاری کم زهرا
کافی است به سنی و مسیحی چو یهودی
از چادر خاکی بخورد یک دم زهرا
ای رشته ای از چادر بی بی مددی کن
گردیم چو سلمان شما محرم زهرا
بردار زبانم ببرید و بنویسید
تو میثم تماری و من میثم زهرا
خدای متعال روز قیامت به حضرت فاطمه زهرا (س) میفرماید: یا حَبِیبَتِی وَ ابنَةَ
حَبِیبِی سَلِینِی تُعطَی وَ اشفَعِی تُشَفَّعِی؛ اى حبیبه و فرزند رسول من از من بخواه تا
عطا نمایم، شفاعت کن تا من بپذیرم ... ...
پس حضرت زهرا (س) عرضه می دارد:
إِلَهِی وَ سَیدِی ذُرِّیتِی وَ شِیعَتِی وَ شِیعَةُ ذُرِّیتِی وَ مُحِبِّی وَ مُحِبِّی ذُرِّیتِی؛ بار خدایا!
فرزندان، شیعیان، دوستان، و دوستان دوستان فرزندان مرا به من ببخش!